هاینریش مان برادر توماس مان است و کتاب فرشته آبی او، حکایت یک دبیر خشک اندیش و قدرت‌پرست است او معلمی 57 ساله و منزوی به نام رات است که همسرش را از دست داده و به خاطر تنبلی های پسرش در تحصیل و رسوایی‌هایش با زنان مختلف، رابطه چندان گرمی با او ندارد. با این که هر کسی که در اطراف رات هست، یا قبلا دانش‌آموز او بوده و یا پدر و مادرش دانش‌آموز او بوده‌اند، اما دانش‌آموزان رات، احترام چندانی برای او قائل نیستند. رات وقتی می‌فهمد که به او لقب «زباله» داده‌اند، بسیار خشمگین می‌شود و از آن به بعد، هر روز خود در مدرسه را جنگی با دشمنانش در نظر می‌گیرد و از تکلیف‌های عجیب و حتی غیرممکن به عنوان ابزاری برای رسیدن به پیروزی استفاده می‌کند اما عشقی پیرانه‌سر به یک رقاص عامى، کارش را به رسوایى مى‌کشد. جنبه نمادین این رمان، با رویدادهایی که در پایان به ظهور فاشیسم در آلمان انجامید، یک ویژگی مهم کتاب است چراکه خواننده می‌تواند در پشت چهره این پیر جاه‌طلب و خوی ویرانگر نمونه آن سیاستمدارانی را تشخیص دهد که آلمان را به ورطه جنگ‌های جهانی انداختند

در قسمتی از کتاب می‌خوانیم:

"هر بار که آن دو چاق پیدایشان می‌شد، گند از پرخاشگری آماس برمی‌داشت. دیری می‌شد با این دو سخت‌گیری می‌کرد. به هر میزان که هنرپیشه فرهْلیش در جان او جا باز می‌کرد و او چتر حمایتش را بیشتر بر سر این زن می‌کشید و در پیش بشریت یگانه‌تر برپایش می‌داشت، به همان میزان بر صندلی‌های رختکن برای دامن‌های زن چاق و لباس ورزشی کیپرت جا کمتر می‌شد"