اگر به دنبال کتاب‌های داستانی هستید که با فلسفه درآمیخته باشد کتاب دریا، دریا گزینه بسیار مناسبی است، آیریس مرداک نوسینده کتاب در دانشگاه آکسفورد  علوم کلاسیک و تاریخ باستان را خواند و سپس برای فلسفه شاگرد ویتگنشتاین بود. سال‌ها در همان دانشگاه به تدریس فلسفه پرداخت و آثار اولش رساله‌هایی نظری بودند که در آنها بیشتر از هرچیز تحت‌تاثیر نظریه‌های سارتر و اگزیستانسیالیسم بود. او رمان‌نویسی را از دهه 1950 آغاز کرد و تا پایان عمرش 26 رمان نوشت که مضامین اصلی‌شان مسئله‌ی خیر و شر، عشق و روابط میان زنان و مردان، ضمیرناخوداگاه و مسئولیت هنرمند در جامعه بود. بزرگترین اثر ادبی مرداک رمان دریا است که جایزه بوکر پرایز را نیز نصیب خود کرد، این کتاب اوج هنرنمایی مرداک در به هم آمیختن ادبیات و فلسفه است. وی چنان این دو مقوله را با تکیه‌ بر نظریه‌های خود، درهم تنیده که دشوار می‌توان آنها را از هم تمیز داد. در این داستان شخصیت "چارلز آروبی" پس از سالها دوباره عشق دوران کودکی خود را باز می‌یابد اما او که مدیر تئاتر است و خویی خشن دارد، او را مورد ستم قرار می‌دهد و......

در بخشی از این رمان آمده است:
«چیزی که می‌گویی به‌نظر خیلی هوشمندانه می‌آید؛ اما تهی است. عشق در آن دید روانشناختی جایگاهی ندارد. انگار نمی‌توانی تصور کنی عشق می‌تواند ادامه داشته باشد. ادامه داشتنش به طبیعت معجزه‌آسای آن بر می‌گردد. احتمالاً تا به‌حال این‌قدر عاشق کسی نبوده‌ای»