کیهان خانجانی، نویسنده ایرانی متولد 1352 در شهر رشت است. در دوران دبیرستان، آشنایی با نصرت رحمانی، باعث علاقه بیشترش به ادبیات شد و اولین اثرش را با نام "رخش" در سال 1371 منتشر کرد. ازدهه هفتاد در دانشگاه اصفهان کارگاه‌های داستان‌نویسی برگزار کرد و این فعالیت کماکان در رشت و تهران ادامه دارد. حاصل این کارگاه‌ها 25 جلد مجموعه داستان با عنوان " کانون داستان عصر چهارشنبه رشت" می‌باشد.

رمان "بند محکومین"، داستان زندگی آدم‌هایی است که در زندان لاکان رشت بخاطر گذشته شان دور هم جمع شده‌اند. نویسنده از آدم‌هایی فراموش شده، داستانی جذاب بوجود آورده‌ و پیوندی بین سرگذشت آدم‌های خطرناک بند محکومین زندان ایجاد کرده‌است. از ویژگی‌های شاخص این کتاب، استفاده از زبان محاوره‌ای، طنزتلخ و اصطلاحات گیلکی است که متاثر از مکان جغرافیایی داستان است.

این اثر درخشان‌ترین رمان نویسنده به شمار می‌رود و جوایز متعددی را از آن خود کرده‌است.

قسمتی از متن کتاب:

شب‌هایی که بعدازظهرش ملاقات بود و چپِ بچه‌ها پُر، از دولتی‌شان چیزی می‌رسید دخل‌وخرج را کله‌به‌کله بیاورم. در عوض می‌خواستند حالی بدهم به جمع. همه نشئه سرِ تخت‌ها، چای کنارشان، سیگار دست‌شان، رو به من فتوا می‌دادند برو در پوستِ خلق‌اللهِ بندِ محکومین. بعد، مثلِ آهنگ درخواستی، نام زندانیان را می‌بردند. من هم حکایتِ یکی‌یکی‌شان را دقیق با اَدا و زبان و صدای خودشان تعریف می‌کردم؛ چه‌جور آدمی بود، عشقش کی بود، چه بر او گذشت، چه‌طور گیر کرد، در زندان چه‌کارها می‌کند. همه خنده می‌زدند و دستخوشْ سیگار پرت می‌کردند؛ همان‌جور که برای معرکه‌بگیرها پول می‌اندازند. خلاصه زندان است، هر کس فنی دارد برای گذرِ روز و گذرانِ خماری؛ این هم فنِ من بود، تنها فنی که از جغلگی برایم ماند تا نمیرم از بی‌اسبابی.

در چنین جایی، کمتر از قتل را تعریف کردن اُفت داشت، چه برسد به ماجرای دخترِ فامیل.

یک شب در بند محکومین مرد باز شد و یک دختر را انداختند درونش.