«روزی روزگاری در شهر برلین آلمان مردی زندگی می‌کرد به نام آلبینوس. او متمول و محترم و خوشبخت بود؛ یک روز همسرش را به خاطر دختری جوان ترک کرد؛ عشق ورزید؛ مورد بی‌مهری قرار گرفت؛ و زندگی‌اش در بدبختی و فلاکت به پایان رسید. این کل داستان است و اگر در نقل آن لذت و منفعت مادی نبود همین‌جا رهایش می‌کردیم؛ گرچه چکیده‌ی زندگی انسان را می‌توان بر سنگ قبری پوشیده از خزه جا داد، نقل جزئیات همواره لطفی دیگر دارد.»

آنچه خواندید در ابتدای کتاب "خنده در تاریکی" و به قلم "ولادیمر ناباکوف" آمده است و به همین سادگی، در سه خط ابتدایی کتاب کل داستان آشکار می‌شود. ناباکوف به زیبایی علت این قضیه را روشن می‌کند، از آنجایی‌که رمان درون‌مایه‌های تحلیلی و فلسفی دارد، لذا دانستن کل داستان شاید خیلی هم نکته‌ی مهمی نباشد. آنچه مهم است، توصیف موقعیت‌ها و تصمیم‌های شخصیت‌ها در لحظات مهم داستان است و ناباکوف این موقعیت‌ها را به خوبی در طول داستان شرح داده است. داستان کتاب، خطی و کاملا رئالیستی است ولی موضوعات مطرح شده در کتاب سبب شده‌اند تا رمان از اثری ساده به داستانی پر پیچ و خم تبدیل شود در طول داستان این خواننده است که در مقام قاضی قرار می‌گیرد و ناباکوف قضاوت‌های شخصی خود را وارد داستان نکرده است.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

"فکر بایستی به نقاشی‌های متحرک و رنگی مربوط می‍‌بود که در آن زمان تازه پا به عرصه گذاشته بودند. فکر کرد چه خیره کننده می‌شد، اگر کسی می‌توانست این شیوه را روی تابلویی مشهور، ترجیحا از مکتب هلندی‌ها، پیدا کند، آن را روی پرده با رنگ‌هایی شفاف و واضح کاملا باز آفرینی کند و سپس به حرکت در آورد- حرکت و حالت به روشنی و کاملا هماهنگ با شکل ثابت‌شان در تابلو بسط یابند، مثلا میخانه‌ای با آدم‌هایی کوچک‌اندام که پشت میزهایی چوبی حریصانه می‌نوشند و حیاطی آفتابگیر و در آن اسب‌هایی زین و برگ‌دار که همه ناگهان زنده می‌شوند ..."