روجا، لیلا و شبانه دخترانی هستند که با دغدغه ها و آرزوهای مختلف، مشکلات عاطفی، اجتماعی و مهاجرت و... دست به گریبانند - موضوعاتی آشنا برای بسیاری از دختران ایرانی- و نسیم مرعشی در این کتاب زبان حال آنان است. او کتاب "پاییز فصل آخر سال است" را به دو بخش تابستان و پاییز تقسیم کرده که در هر بخش سه داستان از روجا، لیلا و شبانه را روایت می‌کند. نگاه نسیم مرعشی نگاهی سرشار از زنانگی است در حقیقت او نگاهی خاص به سوژه های معمولی و روزمره داشته و آنها را قابل توجه و تامل کرده است. نویسنده در این کتاب نه راهکاری برای دغدغه‌های شخصیت‌ها ارائه می‌دهد نه قضاوتی می‌کند و نه حتا پایانی مشخص و واقعی ارائه می دهد، در پایانِ کتاب دغدغه‌ها سر باز می‌مانند و تعلیق حفظ می‌شود و همین تعلیق و پایانِ بازِ کتاب، واقعی بودن داستان را دوچندان می‌کند و در نهایت شما با خواندن این کتاب تجربه‌های جدیدتری از روزمرگی، مشکلات و دغدغه‌های زن ایرانی به دست خواهید آورد

بخشی از کتاب:

دنبال تو می‌دویدم. روی سرامیک‌های سرد و سفید سالن. در آن سکوت ترسناکِ هزارساله. هن و هنِ نفس‌هایم با هرگام بلندتر در گوشم تکرار می‌شد و گلویم را تلخ می‌کرد. بخش پروازهای خارجی آن طرف بود. امام نه، مهرآباد بود انگار. و سالن پروازش هی دورتر می‌شد. رسیدم به گیت. پشتت به من بود، اما شناختمت. کت نیلی‌ات تن‌ات بود و چمدان به دست، منتظر و آرام ایستاده بودی. روشنی سالن به سفیدی می‌زد. فقط نور می‌دیدم و تو را. لکه‌ای نیلی روی سفیدی مطلق. صدایت زدم. راه افتادی و دور شدی. سُر می‌خوردی روی سرامیک‌های سالن. دویدم. دستم را دراز کردم و دستت را گرفتم. برگشتی. دستت توی دستم ماند و هواپیما پرید…