"سِر چارلز اسپنسر چاپلین" معروف به "چارلی چاپلین" کار هنری خودش را در کودکی و از سالن‌های تاترآغاز کرد و به یکی از معروف‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین هنرمندان جهان تبدیل شد. امروزه همه کم‌وبیش از دوران شکوفایی و عظمت او اطلاع دارند، اما کمتر کسی می‌داند که این هنرمند بزرگ برای چاپلین شدن از کجا آغاز کرده است. چاپلین در کتاب -داستان کودکی من-، گوشه‌های تاریک اوایل زندگی خویش را برای ما روشن کرده است و این کتاب مربوط به دورانی است که هنوز کسی چارلی را نمی‌شناخت و نمی‌دانست روزی بزرگ‌ترین ستارۀ سینما خواهد شد. کتاب داستان کودکی من شرح زندگی و ماجراهای کودکی او از نخستین تجربه‌های هنریش است از تجربه‌های زندگی در نوانخانه و مرگ پدرش تا فقر و انجام کارهای مختلف برای گذران زندگی و نخستین تجربه‌های عاشقانه تا سرانجام کشف صحنه است. چاپلین به راستی یکی از محبوب‌ترین و بزرگترین هنرمندان قرن بیستم میلادی و تاریخ سینما است. وی در طول دوران فعالیت هنری‌اش، سه‌بار موفق به گرفتن جایزه اسکار شد. این کتاب زوایای ناگفته‌ی زندگی چارلی چاپلین است.

در قسمتی از کتاب می‌خوانیم:

"با همه خجالتی که از رفتن و زندگی کردن در نوانخانه حس می‌کردیم، وقتی مادرم در آن مورد با ما حرف زد، من و سیدنی فکر کردیم این هم ماجرایی است و زندگی جدید وضع رقت‌بار ما را، که همه با هم در یک اتاق کوچک و خفقان‌آور به سر می‌بردیم، تغییر خواهد داد. لیکن تا وقتی از دروازۀ نوانخانه پا به درون نگذاشتیم نفهمیدم چه خبر است. فقط آن وقت بود که حس کردم تنها و نابود شده‌ام، چون آنجا ما را از هم جدا کردند، مادرم را به یک سو و به اردوی زنان فرستادند و ما را به سوی دیگر، قسمت بچه‌ها."