سگ‌های سیاه یکی از آثار بحث برانگیز مک یوئن است که سال 1992 به عنوان یکی از پرفروش‌ترین‌های بریتانیا مطرح شد و نقدهای مثبت بسیاری گرفت. این رمان داستان زندگی چند نسل را روایت می‌کند. زندگی آدم‌هایی که هر کدام‌شان به سویی رفته‌اند. در واقع مک یوئن مدام دری را از پس دیگری باز می‌کند و دنیای آدم‌هایی را پیش رویمان می‌گذارد که خیلی وقت‌ها زیر یک سقف زندگی می‌کردند، اما هیچ قرابتی با هم ندارند. راوی داستان «جرمی» است، مردی که حالا برای خودش خانه و خانواده دارد، اما ترجیح می‌دهد در مقدمه داستان به 25 سال پیش بازگردد و از حسرت‌های کودکی و نوجوانی‌اش بگوید، از اینکه دربه در در جست وجوی خانواده‌ای بود که برای خودش دست و پا کند. هر چند خودش می‌گوید قصدش از این روایت این نیست و می‌خواهد سرنوشت «جون تریمین» و «برنارد» پدر و مادر همسرش را بازگو کند: زن و شوهری که زندگی مشترک‌شان قربانی اختلاف‌های ایدئولوژیک شده است. در مقدمه این کتاب آمده است داستان این رمان در دایره‌هایی تو در تو شکل می‌گیرد. عشق، شور و مستی معنوی، کشف حقیقت شخصی و یافتن توضیحی برای کائناتی که به سرنوشت پرولتاریا اهمیتی نمی‌دهد. از سوی دیگر عقل و توضیح مادی جهان؛ سیاست مهندسی اجتماعی و جزم اندیشی و فروپاشی- هر آنچه سخت و استوار به نظر می رسد-از دیوار بلند برلین تا دیوارهای شرق و غرب که روح آدمی را به دو نیم می‌کند