داستان این رمان درباره دختری به نام "آنا " است.که در ۳۸ سالگی به آلزایمر مبتلا شده و به موسسه‌ای انتقال داده می‌شود که مخصوص نگهداری از این بیماران می‌باشد. همه بیمارانِ این مرکز سالمند، هستند بجز آنا و پسری همسن او به نام لوک که بعد از گذشت مدتی، عشق و وابستگیِ منحصر به فردی بین این دو شکل می‌گیرد. داستان در زمان حال، از زبان آشپز جوانی که به تازگی استخدام شده و دختر کوچکش روایت می‌شود. در این زمان آنا کاملا حافظه خود را از دست داده. همچنین در فصل‌هایی از کتاب داستان از زبان آنا است که اتفاقاتِ چند ماه قبل و هنگامی که هنوز بیماری به شدت خود نرسیده بود، را بیان می‌کند. این کتاب رمانی به شدت احساسی و تاثیرگذار و متفاوت است

در بخشی از کتاب می‌خوانیم: "جک کنار من مشغول صحبت با اریک -مدیر مرکز- است. اریک مردی شکم‌گنده با صورتی گرد و قرمز است. سبیلی کلفت شبیه تام گذاشته و لبخندهایش بیشتر شبیه زن‌های هشتادساله است. هربار که حرف می‌زند (که البته زیاد هم حرف می‌زند و پایان هر جمله صدای خُرخُر بیرون می‌دهد) به اطرافم نگاه می‌کنم و چشمم دنبال خانم ‌مربی‌هایی است که بالاسر پیرزن‌ها ایستاده‌اند و به آن‌ها بافندگی یاد می‌دهند. مدیر با جک در حال گفت‌وگوست و من، بی‌آنکه توجهی از خود نشان دهم، حواسم را به حرف‌های آنان می‌دهم. «ما فعالیت‌های زیادی برایش درنظر گرفته‌ایم. ۲۴ساعته مراقبش هستیم. برای او، که بیماری دمانس دارد، اینجا بهترین جاست"