«جان هارت» نویسنده‌ رمان‌های پرفروشی‌ چون پادشاه دروغ‌ها، رودخانه‌ی پایینی، بچه‌ آخر وخانه‌ آهنی است. او تنها نویسنده‌ تاریخ است که جایزه ادگار آلن پو را برای چند رمان متوالی برده است. هارت هم‌چنین جوایز‌ بری، و بهترین ادبیات داستانی کتابفروشی مستقل جنوبی و جایزه‌ ایان فلمینگ استیل دگر و جایزه ادبیات کارولینای شمالی را برده است. کتاب "جاده رستگاری" کتابی بی‌نظیر در ژانر تخیلی و جنایی است، داستان یک جرم است و اثراتی که آن به طور متوالی و عمیق بر روان انسان می‌گذارد. هارت با اینکه این کتاب را در ژانری جنایی نوشته اما این کار را چنان به زیبایی انجام داده است که گویی در حال خواندن شعری هستید. این کتاب داستان دردناکی است که به زیبایی بیان شده و ترکیب بی‌نظیری از عقل و زور بازوست. سادگی‌اش خواننده را تسخیر می‌کند و حالت دردناک احساسی‌اش او را میخکوب می‌نماید.

قسمت‌هایی از کتاب جاده ی رستگاری:

"گیدئون استرنج چشم‌هایش را به تاریکی، گرما و گریه‌ی پدرش باز کرد. او بسیار آرام بود، درحالیکه صدای هق هق نه جدید بود و نه غیر منتظره. پدرش اغلب در گوشه‌ای - که فکر می‌کرد اتاق پسرش بهترین مکان دنیاست- قرار می‌گرفت و گیدئون درباره این که بپرسد چرا، بعد از همه‌ی این سال ها، پدرش هنوز بسیار غمگین، ضعیف و شکسته بود، فکر کرد. سوال بسیار ساده ای بود، و اگر پدرش مثل همه‌ی مردها بود، احتمالا به آن جواب می‌داد. اما گیدئون می‌دانست که پدرش چه می‌گوید، پس سرش را روی بالشت گذاشت و به گوشه‌ی تاریک خیره شد تا پدرش او را بلند کرد و از اتاق بیرون برد. چند دقیقه طولانی ساکت بود، زمین را نگاه می‌کرد؛ سپس موهای گیدئون را نوازش کرد و سعی کرد نجوا کند، لطفا، خدایا، لطفا، سپس از همسر فوت شده‌ی خود توانایی را طلب کرد و خدایا لطفا، به جولیا کمکم کن تغییر پیدا کرد"