کتاب "ارباب زمان"، رمانی نوشته‌ی میچ آلبوم است در داستان این رمان خارق العاده، مخترع اولین ساعت جهان، به خاطر تلاش برای اندازه‌گیری بزرگترین موهبت خدا تنبیه می‌شود. او برای قرن‌ها به غاری تبعید می‌شود و مجبور است به صدای همه‌ی افرادی گوش کند که پس از او به دنبال روزها و سال‌های بیشتر بوده‌اند. ارباب زمان، درنهایت و در آستانه‌ی نابودی روحش، آزادی خود را به همراه یک ساعت شنی جادویی و یک مأموریت دریافت می‌کند: فرصتی برای نجات خودش از طریق فهماندن معنای حقیقی زمان به دو انسان زمینی. او به دنیای انسان‌ها بازمی‌گردد و سفر خود را با دو نفر آغاز می‌کند: دختری نوجوان که در آستانه‌ی بریدن از زندگی است و تاجری سالخورده و ثروتمند که می‌خواهد برای همیشه زنده بماند. او برای نجات خود، باید این دو نفر را نجات دهد.

نویسنده در این کتاب با رویکردی داستانی، مواجهه آدمهای مختلف را با زمان به تصویر می‌کشد. شخصیت‌های این داستان، آلبوم، با زمان درگیرند. فردی زمان بیشتری رسیدن به زندگی ایده‌آل خود طلب می‌کند، دیگری در آرزوی زمان بیشتر برای سپری کردن در کنار همسرش است که به علت بیماری هر لحظه مرگ را انتظار می‌کشد. این رمان سرشار از جملات مختلف درباره زمان و اهمیت آن است و مخاطب در بسیاری از بخش‌های کتاب با جملات نصیحت‌گونه‌ای درباره ارزش زمان و زندگی مواجه می‌شود. نویسنده به مخاطب یادآوری می‌کند که برای هر کاری زمانی در زندگی مقدر شده است و زمان تولد، زندگی و مرگ برای هر فرد فرا خواهد رسید و این انسان‌ها هستند که باید از آن به بهترین شکل بهره ببرند.

در بخشی از کتاب «ارباب زمان» می‌خوانیم:

«تلاش کنید زندگی بدون زمان را در نظر آورید. احتمالاً نمی‌توانید. با مفهوم ماه، سال و ایام هفته آشنایید. ساعتی روی دیوار یا داشبورد خودرویتان هست. برای غذا خوردن یا تماشای فیلم، برنامه‌ریزی یا تاریخ یا زمانی را در نظر می‌گیرید. بااین‌حال هر آن‌چه را که در پیرامونتان هست زمان را در نظر نمی‌گیرید. پرندگان دیرشان نمی‌شود. سگ‌ها به ساعتشان نگاه نمی‌کنند. آهوها برای گذشت روز تولدشان ناآرامی نمی‌کنند. فقط انسان است که زمان را اندازه می‌گیرد. فقط انسان است که ساعت را به صدا درمی‌آورد. برای همین، فقط انسان است که ترسی فلج‌کننده را در درون دارد که هیچ جاندار دیگری ندارد. ترس از به پایان رسیدن زمان».