"آلن دوباتن" فیلسوف و نویسنده‌ی سوئیسی-انگلیسی همواره به دنبال پاسخی برای مهمترین پرسش‌های زندگی انسان بوده است. او از عشق، دین، روابط، ازدواج، شغل، هنر، سیر و سفر و بزرگ‌ترین سؤالات انسان می‌گوید و هر آنچه از فلسفه آموخته را کاربردی می‌کند و در کتاب‌هایش با ما در میان می‌گذارد. بعد از معرفی کتاب جستارهایی در باب عشق از دوباتن در همین صفحه، در یافتیم که از نظر او  هنوز هم عشق یکی از مهمترین موضوعات مورد بحث است. عشق به عنوان یکی از بهترین احساسات روز زمین توصیف می‌شود، چیزی که خیلی از انسان‌ها نمی‌توانند بدون آن زندگی کنند. عاشق شدن برای برخی هدف است، چیزی که برای رسیدن به آن زنده هستند و تلاش می‌کنند. در کتاب معماری عشق دوباتن اینبار عشق را در معماری و محیط اطرافمان به بحث می‌گذارد

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

اگر ساختمان‌ها و اثاثیه‌ای که ما آنها را زیبا می‌پنداریم جنبه‌هایی از شادکامی را به خاطرمان می‌آورند پس باید از خودمان بپرسیم چرا چنین یادآوری‌ای لازم است. فهمیدن این که می‌خواهیم ویژگی‌هایی همانند بلندمرتبگی و روراستی، نقش مهمی در زندگی‌مان بازی کنند سخت نیست اما چیزی که اندکی مبهم است، این است که چرا نیازمندیم اجسامی که پیرامون‌مان هستند درباره‌ی ویژگی‌ها با ما صحبت کنند. چرا برایمان مهم است که محیط اطراف چه چیزی به ما می‌گوید؟ چرا معماران باید خودشان را به دردسر بیندازند و ساختمان‌هایی طراحی کنند که تمایلات و افکار خاصی انتقال می‌دهند و چرا باید تحت تاثیر منفی مکان‌هایی قرار بگیریم که بازتابنده‌ی کنایه‌های نادرست هستند؟ چرا نسبت به چیزهایی که فضاهای اطراف می‌گویند به طرز ناخوشایندی آسیب پذیر هستیم؟