سفر طولانی جوزف کمبل در دل دریایی از اساطیر باستان، جستجویی به یک اندازه معنوی و علمی بود. کمبل در جریان خوانده‌ها، نوشته‌ها، سفرهای حیرت‌انگیز، و نیز دیدارهایش با بسیاری از تاثیرگذارترین مردان و زنان قرن، در میراث اساطیری دنیا ما شباهت‌های قابل توجهی کشف کرد و این باور عمیق دوران جوانی‌اش تحکیم شد که در دل طبیعت نوعی وحدت بنیادین وجود دارد.
رویکرد تاریخی و تطبیقی کمبل به اسطوره‌شناسی، دین و ادبیات، به خلاف تاکید پژوهشی متدوال بر تقاوت‌های فرهنگی، شباهت‌ها را کانون توجه قرار می‌دهد. او بر این عقیده بود که مضمون‌های مشترک یا کهن الگوها در قصه ها و ایماژهای قدسی به فراسوی تنوع‌ها یا تجلیات فرهنگی راه می‌برند.
کمبل می‌نویسد: می‌دانید من کتاب‌هایم را برای دانشجویان و هنرمندان نوشتم، نه منتقدان و پژوهشگران وقتی می‌شنوم کارم چقدر برای این‌ها هم مفید بوده است، نمی‌توانم به شما بگویم چقدر از این بابت خوشحالم. این به معنای آن است که مجموعه‌ی گسترده‌ی اسطوره هایی که من شانس کار کردن روی آن‌ها را داشته‌ام، در یک نسل تازه نیززنده خواهد ماند. می‌دانید این کار هنرمند است که به بازتفسیر داستان‌های کهن بپردازد و آن‌ها را بار دیگر در شعر و نقاشی و فیلم زنده کند‌.