اثر حاضر بررسی جامع و پرارجی است در دانش معناشناسی که مؤلف ذیل آن به بررسی آرای معناشناسی معاصر و آرای مسلمانان پرداخته است. معناشناسی دانش بررسی معناست. معناشناسی به ماهیت و محتوای واژگان نظر دارد و این دانش متکفل آگاهی از قوانینی است که تغییر و تحول معانی را سامان می‌بخشد. معنا را در دو رویکرد توصیفی و تجویزی مورد بررسی قرار می‎دهند. در رویکرد توصیف‌گرایی تکیه بر مشاهده، تحلیل و نتیجه‌گیری است، اما در رویکرد تجویزگرایی، نظریه‌پردازی مطرح است.

وجه مشترک این دو رویکرد در معناشناسی نوین، شناخت قوانینی است که بر نظام‌زبانی حاکم است؛ اما مسئله دال و مدلول و رابطه میان این دو از مهم‌ترین مسائل معناشناسی است که حوزة مشترک پژوهش زبان‌شناسان و معناشناسان است. این حوزه مشترک به مباحثی چون اقسام مفاهیم، پیوند خورده است. تحول معنایی، حوزه‌های معنایی، نظریه‌های معنا، نظریه بافت، حقیقت و مجاز از موضوع‌های مهم دانش معناشناسی به‌شمار می‌روند.