به یقین با نویسنده مشهور جوجو مویز آشنا هستید و او را با آثاری چون من پیش از تو و من پس از تو و یا دختری که رهایش کردی و .... به یاد می‌آورید. این در حالی است که رمان "سرپناه بارانی" اولین اثر جوجو مویز است اما متاخرترین کار اوست که در ایران ترجمه شده است. در این رمان نیز مانند دیگر کارهای مویز احساسات صادقانه و کشمکش‌های درونی شخصیت‌های داستان در نهایت چیره‌دستی به تصویر کشیده می‌شود و از چند زاویه به بررسی احساسات شخصیت‌های داستان می‌پردازد.

کتاب "سرپناه بارانی"، رمانی عاشقانه نوشته ی جوجو مویز است که نخستین بار در سال 2002 به انتشار رسید. کیت از زمانی که در جوانی، خانه ی روستایی شان در ایرلند را ترک کرد، از مادرش دور افتاد؛ او از همین رو قسم خورد که همیشه مانند یک دوست در کنار دخترش، سابین، باقی بماند. اما تاریخ، خود را تکرار می کند و حالا کیت، با شکافی در حال گسترش میان خود و دخترش مواجه است. سابین می خواهد به ایرلند برود تا مادربزرگی را ببیند که مادرش سال ها پیش رها کرده است. کیت در عجب است که چگونه کارشان به این جا رسید و چه می تواند انجام دهد تا شکاف ایجاد شده میان خود و دخترش را اندکی پر کند. برای جوی، دیدن نوه اش یک آرزوی بزرگ است. او پس از تجربه ی جدایی دردناک از کیت، بسیار دوست دارد که فرصت وقت گذراندن با سابین را داشته باشد. اما پس از این که سابین به خانه ی او می رسد، اتفاقات طبق انتظار پیش نمی رود و جوی مجبور می گردد با گذشته ای دردناک مواجه شود.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم

"سابین به یاد مادرش افتاد. متحیر بود؛ اما اولین‌بارش نبود که می‌پرسید چرا او مثل پدربزرگ‌ومادربزرگش نتوانسته یک رابطهٔ بزرگ و عاشقانه داشته‌باشد. با حسرت فکر کرد که یک عشق واقعی، عشقی که در سختی‌های تقدیر زنده بماند که مثل یک سری از رومئو و ژولیت‌های دههٔ ۱۹۵۰ از روی چیزهای بی‌اهمیت و دنیوی اوج بگیرد. آن عشقی که در کتاب‌ها می‌خوانیم که در ترانه‌ها دمیده می‌شود و مثل پرنده‌ای تو را بلند می‌کند. و تو هنوز محکم بمانی، مثل یک تکه‌سنگ: عظیم، جامع و صبور."