امانوئل اشمیت فیلسوف، نویسنده و نمایشنامه نویس فرانسوی است که آثارش به 43 زبان منتشر شده است. کتاب «عشق نامرئی» اثر امانوئل اشمیت شامل چهار داستان با نام‌های سگ، زندگی سه‌نفره، قلبی زیر خاکستر و روح بچه است و در این داستان‌ها نیز می‌توان ویژگی‌های کلی داستان‌نویسی اشمیت را دید. در پایان کتاب نیز یادداشتی از اشمیت آمده که درواقع خاطرات او هنگام نوشتن داستان‌های این کتاب است. اشمیت در این یادداشت، به چگونگی نوشته‌شدن داستان‌‌های دیگر این کتاب می‌پردازد و به این واسطه می‌توان هم به شیوه نوشتن او پی برد هم به عقایدی که پشت این داستان‌ها خوابیده است. داستان «قلبی زیر خاکستر» به مرگ و اهدای عضو مربوط است. داستان «روح بچه» درونمایه‌ای تلخ دارد و بر مسئله رنج‌کشیدن متمرکز شده است. مسئله‌ای که به قول اشمیت در عصر ما دیگر به آن توجهی نمی‌شود. قهرمان این داستان، دختری است که از یک بیماری ژنتیک رنج می‌برد و بااین‌حال خوشحال است و به‌این‌ترتیب اشمیت در این داستان رنج و لذت را نه روبروی هم بلکه کنار هم قرار داده است و درباره نسبت میان آنها تامل کرده است. اشمیت در این یادداشت‌ها نوشته که داستان «سگ» را با عشقی ناب نوشته، می‌گوید در زندگی‌اش همیشه حیواناتی حضور داشته‌اند و مدت‌هاست که با سه سگ زندگی می‌کند. اما اشمیت در بیست‌سالگی‌اش مقاله‌ای از لویناس با عنوان «اسم یک سگ» می‌خواند که این مقاله یکی از دستمایه‌های نوشتن داستان «سگ» بوده است.